معاملات تجاری در گروه بندی حسابداری به سه گروه تقسیم می شوند: هزینه، درآمد و معاملات مالی. طبق این بخش، حساب های مالی در حسابداری همچنین می توانند به عنوان سه گروه اصلی، یعنی دسته های حساب، ارائه شوند:
حساب های مالی، حساب های هزینه و حساب های درآمد. حساب های صورت های مالی (یا بستن حساب های دفاتر) دسته چهارم را تشکیل می دهد. حساب های مالی به نوبه خود به گروه حساب های دارایی های مالی (حساب های نقدی و مطالبات قابل دریافت) و حساب های سرمایه تقسیم می شوند. حساب های حسابداری با توجه به نیاز شرکت ایجاد می شود. از زیرگروه های حساب می توان برای جزئیات ماهیت معاملات نیز استفاده کرد.
تشکیل گروه های حسابداری و ارتباط آنها با صورت های مالی
حساب دارایی های مالی
در گروه بندی حسابداری، دارایی مالی منبع نقدینگی یک شرکت است که می تواند به سرعت به پول نقد تبدیل شود. حساب دارایی های مالی، پول نقد و معادل وجه نقد، وجوه موجود در حساب های مختلف بانکی، مطالبات قابل ردیابی را ارزیابی می کند. مثال های حساب دارایی های مالی: حساب های نقدی، حساب های بانکی و حساب های دریافتنی است.
حساب های سرمایه ای
در گروه بندی حسابداری، حساب های سرمایه شامل آن حساب هایی است که سهام و بدهی های شرکت، یعنی بدهی های مختلف آن را ردیابی می کند و حساب حقوق صاحبان سهام را نشان می دهد. معاملات مالی از سرمایه گذاری انجام شده توسط صاحبان، برداشت خود را از پول نقد برای استفاده شخصی و سود انباشته بررسی می کنند. حساب مسئولیت تعهدات مالی شرکت، یعنی بدهی ها، وام به دست آمده از وام دهندگان را دارد.
حساب های هزینه
هزینه های انجام شده برای به دست آوردن عوامل تولید در حساب های هزینه ثبت می شود. تعداد حساب های هزینه، بستگی به تقسیم دقیق هزینه ها دارد. هزینه های مربوط به فروش محصولات، کالاها یا خدمات در حساب هزینه های فروش خلاصه می شود، حقوق و دستمزد پرداختی در حساب هزینه حقوق و دستمزد ثبت می شود، هزینه های تجهیزات به حساب هزینه تجهیزات و غیره می رود. حساب های هزینه های زیادی نیز وجود دارد:
هزینه ساخت و ساز، هزینه اجاره، هزینه تعمیرات، هزینه حمل و نقل، هزینه لوازم، هزینه خدمات و غیره. حساب متفرقه، هزینه آن هزینه هایی را ثبت می کند که به دلیل مقدار اندک، هیچ حساب اختصاصی برای آنها وجود ندارد. این حساب می تواند شامل تعداد زیادی تراکنش جزئی باشد. شایان ذکر است که ماهیت بهره و مالیات در گروه بندی حسابداری با انواع دیگر هزینه ها متفاوت است. آنها هزینه های کسب عوامل تولید نیستند، بلکه سهمی از سود شرکت هستند که به سرمایه گذاران بدهی و جامعه می رسد.
حساب های درآمد
حساب های درآمد، درآمد حاصل از فروش کالاها و خدمات، درآمد اجاره، درآمد بهره و غیره را ثبت می کند. این دسته، به عنوان مثال شامل، حساب درآمد فروش، حساب درآمد اجاره، حساب درآمد بهره و سایر موارد می باشد. به عنوان یک قاعده، شرکت ها درآمد کمتری نسبت به حساب های هزینه دارند، زیرا درآمد به جزئیات هزینه ها تقسیم نمی شود.
حسابهای صورت های مالی یا بستن حساب های دفاتر
در گروه بندی حسابداری، نتیجه عملکرد به صورت دوره ای محاسبه می شود و صورت های مالی در پایان هر دوره حسابداری تهیه می شود. حساب درآمد و هزینه حساب، موقت است و باید در پایان دوره گزارش بسته شود. تمام مانده حساب های درآمد و هزینه که مربوط به دوره حسابداری است به حساب دائمی مناسب منتقل می شود. حساب هایی که در پایان هر دوره حسابداری بسته می شوند، به حساب های موقت مراجعه می کنند. در ابتدای هر دوره بعدی این حساب ها مانده صفر خواهند داشت.
همه این حساب ها را می توان در صورت سود و زیان یافت . هم چنین حساب های دائمی وجود دارد که در پایان دوره حسابداری بسته نمی شوند و مانده آنها به دوره بعد منتقل می شود. این حساب ها تنها زمانی شروع به کار می کنند که مانده حساب صفر داشته باشند. حساب های دائمی شامل حساب های دارایی، بدهی و حقوق صاحبان سهام است. وجه نقد، مطالبات و سرمایه و همچنین ارزش های باقیمانده ساختمان ها، تجهیزات و غیره، یعنی مانده آنها، در یک حساب ترازنامه جمع می شوند. با شروع حسابداری برای دوره بعد، آنها دوباره به عنوان مانده افتتاح به حساب خودشان منتقل می شوند.
اصول گروه بندی حسابداری
حوزه ادغام: دامنه ادغام براساس استفاده از استانداردهای IFRS 10 و 11 است. طبق IFRS 10، گروه بندی حسابداری متشکل از یک نهاد مادر و شرکت های تابع آن است که توسط یک هسته اصلی کنترل می شوند. کنترل یک سرمایه گذار برآورده ساختن همزمان سه معیار زیر است:
- شرکت مادر قدرت تصمیم گیری در مورد فعالیت های مربوط به سرمایه گذار را دارد
- شرکت مادر حق بازده متغیر از سرمایه گذار را دارد
- شرکت مادر می تواند از قدرت تصمیم گیری خود برای تأثیرگذاری بر بازده متغیر استفاده کند
بر اساس حاکمیت شرکتی و توافق نامه های تکمیلی بالقوه، شرکت ها از نظر فعالیت های مربوطه و بازده متغیر آنها و رابطه بین بازده متغیر و میزان تأثیر فعالیت های مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. طبق IFRS 11 که حسابداری ترتیب های مشترک را تنظیم می کند، باید بین سرمایه گذاری های مشترک و عملیات مشترک تمایز قائل شد. در مورد سرمایه گذاری مشترک، طرف هایی که کنترل مشترک یک شرکت مستقل قانونی را دارند، دارای حق دارایی خالص آن قرارداد هستند.
در عملیات مشترک، طرف هایی که کنترل مشترک دارند از حقوق مستقیم دارایی ها و تعهدات مربوط به بدهی های مربوط به این قرارداد برخوردارند. این الزام به ویژه در صورتی که تولیدات حاصل از توافق مشترک به طور کامل به شرکا منتقل شود، انجام می شود، از این طریق شرکا بودجه جاری ترتیبات مشترک را تضمین می کنند. شرکت هایی که ساختارهای حاکمیت شرکتی را به عنوان توافق نامه های مشترک طبقه بندی می کنند، برای تعیین اینکه آیا آنها از معیارهای مربوط به مشارکت های مشترک یا عملیات مشترک مطابق با IFRS 11 برخوردارند، مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند و شرایط آن ها بررسی می شود.
صورت های مالی تلفیقی شامل کلیه شرکت های تابع اصلی به صورت کاملاً تلفیقی و کلیه عملیات مشترک ماده بر اساس تلفیقی متناسب است. شرکت هایی که فعالیت آنها کم کار یا کم حجم است و از اهمیت جزئی برای ارائه یک دید درست و منصفانه از دارایی های خالص، وضعیت مالی و نتایج عملیات برخوردار نیستند، ادغام نمی شوند، بلکه در زیر سهام دیگر گزارش می شوند. این شرکت ها با هزینه استهلاک حمل می شوند و در صورت کاهش ارزش، آنها را یادداشت می کنند. دارایی و حقوق صاحبان سهام کل این شرکت ها به کمتر از 1٪ ارزش متناظر در سطح گروه بندی حسابداری می رسد.
سرمایه گذاری های مشترک و شرکت های وابسته با استفاده از روش حقوق صاحبان سهام در صورت های مالی تلفیقی حساب می شوند. شرکت های وابسته، نهادهایی هستند که می توانند در آنها از سیاست های عملیاتی و مالی آنها تأثیر قابل توجهی بگیرند و شرکت های تابع، مشارکت های مشترک یا عملیات مشترک ندارند. به طور کلی، این امر در مورد شرکت هایی صدق می کند که BASF در آنها بین 20 تا 50 درصد سرمایه گذاری داشته باشد. درآمد با ارزش سهام به عنوان بخشی از درآمد حاصل از عملیات (EBIT) گزارش می شود.
روش های تلفیق در گروه بندی حسابداری
دارایی ها و بدهی های شرکت های تلفیقی به طور یکنواخت مطابق با اصول شرح داده شده، شناسایی و اندازه گیری می شوند. برای شرکت های دارای حقوق صاحبان سهام، انحرافات اساسی در اندازه گیری ناشی از استفاده از سایر اصول حسابداری برای آنها تنظیم می شود.
معاملات بین شرکت های تلفیقی و همچنین سودهای بین شرکت های حاصل از تجارت بین شرکت های تلفیقی به طور کامل حذف می شود. برای عملیات مشترک، آنها به طور متناسب حذف می شوند. سود بین شرکت های مهم مربوط به شرکت هایی که با استفاده از روش حقوق صاحبان سهام حساب شده اند، حذف می شود. ادغام سرمایه با توجه به روش خرید در تاریخ ذکر شده انجام می شود. در ابتدا، کلیه دارایی ها، بدهی ها و دارایی های نامشهود اضافی که قرار است سرمایه گذاری شوند، با ارزش منصفانه اندازه گیری می شوند.
سرانجام، هزینه خرید با سهم متناسب دارایی خالص خریداری شده با ارزش منصفانه مقایسه می شود. اختلافات مثبت حاصل شده به عنوان عاملی بزرگ سرمایه گذاری می شوند. اختلافات منفی در گروه بندی حسابداری یک بار دیگر بررسی می شود، سپس مستقیماً در صورت سود و زیان شناسایی می شود. هزینه های تصادفی، یک ترکیب تجاری در صورت سود و زیان تحت سایر هزینه های عملیاتی شناسایی می شود.
هزینه های ارزی:
هزینه دارایی های به دست آمده در ارزهای خارجی و درآمد حاصل از فروش ارزهای خارجی با نرخ ارز در تاریخ معامله تعیین می شود. مطالبات و بدهی های ارزی خارجی با نرخ ارز در تاریخ ترازنامه در گروه بندی حسابداری ارزیابی می شوند. تغییرات دارایی ها و بدهی های ناشی از ارز خارجی در صورت سود و زیان شناسایی می شود.
